Mooie, droefstemmende analyse, heren! Conclusie, wie zei het ook alweer: ,,Je ziet het pas als je 't doorhebt''. Teeuwen - ondanks alles - de luchtige noot.
Alles is niet alleen al gezegd, er is, binnen de beperkingen die we onszelf hebben opgelegd, ook geen oplossing meer mogelijk. We zitten vast in het keurslijf van Europese en Internationale verdragen die met de beste bedoelingen en om duidelijke redenen zijn opgetuigd, maar uiteindelijk, als gespiegelde Mefisto’s, het goede probeerden te bewerkstelligen maar het kwade bereikten.
Nederland zag er, net na de Tweede Wereldoorlog, heel anders uit dan nu. Ging het toentertijd, in Nederland, tussen Den Uyl en Wiegel, om de vraag of er 2.5 of 3.5% prijscompensatie of een Vermogensaanwasdeling moest komen, dan wel hoe een Ondernemingsraad moest worden ingericht, de problemen van nu zijn van een andere, existensiele aard: gaan we allemaal wel of niet dood als we op benzine blijven rijden, is het begrip “man/vrouw” een social construct of is de invloed van de Islam niet een levens- of bestuursbedreigende factor?
We hebben op die laatste vraag behoorlijk wat handvatten om daar bevestigend op te antwoorden: begin 2000 oordeelde het ECHR in de beroemde zaak “Refah Partisi/Turkse Staat” dat “sharia incompatible” was met democratie. Blijft de vraag: is sharia onlosmakelijk verbonden met Islam? “Nee”, riep men direct, “kijk maar naar Turkije en Indonesië". Ondertussen werd in het eerste land onder Erdogan (oud-lid van Refah) de sharia zelfs tot in het rentebeleid doorgevoerd en is de sharia ook alweer van toepassing in Atjeh. Voor de duidelijkheid: allebei Islamitische landen.
In 1492, toen na 700 jaar Islamitische overheersing uiteindelijk de Spaanse koningen Ferdinand & Isabella het laatste Saracenenbolwerk (Granada) veroverden, heeft men 70 jaar lang geprobeerd om de overgebleven moslimbevolking te integreren: ze werden over het land verspreid (maar kwamen steeds weer terug naar Andalusie (El-Andalus), men gaf hen Spaanse namen (maar bleven onderling de oude namen gebruiken), men verplichtte hun Spaanse kleding te dragen (maar hulden zich thuis weer in de moslimdracht). Tegelijkertijd waren bloedige opstanden niet van de lucht, met als hoogtepunt het bloedbad van de Alpujarras (1568), een slachting waar, als we de overlevering mogen geloven, de daden van ISIS kinderspel zouden zijn. Filips II had in dat jaar twee religieuze scheurmakers in zijn rijk: in het Noorden (Nederlanden) de Protestanten en in het zuiden de volgers van Mahomet. Alva ging noordwaarts, in Zuid-Spanje deed Filips het zelf. Na 70 jaar mislukte integratie en bloedverspilling dienden alle Moslims te vertrekken. Tot na de dood van Franco zou Spanje monoreligieus blijven.
Onze internationale verdragen, grondwetten en Europese verdragen belemmeren dat soort oplossingen, om maar te zwijgen van de (niet onterechte) morele weerstand op nationaal niveau. Elke poging om maar iets structureels te doen aan dit probleem zal zinloos blijven zolang die wetten gehandhaafd blijven. Als wetten worden geformuleerd meent men altijd dat zo’n wet helderziend is. Maar vaak blijkt dat een wet, in het beste geval, bijziend was, en in het slechtste geval stekeblind. Dat hoeft geen probleem te zijn, er is een wetgevende macht die wetten kan intrekken en veranderen. Maar verdragen hebben de democratische onhebbelijkheid niet door een land gewijzigd te kunnen worden, daarvoor moeten alle verdragslanden weer rond de tafel. Dat gaat niet snel gebeuren.Dan resten er nog twee opties: een land zegt het verdrag op of men leeft het verdrag niet helemaal na. De eerste mogelijkheid betekent uit de EU, aangezien de Mensenrechten daarin als verdrag (Verdrag van Lissabon) zijn opgenomen. De tweede mogelijkheid valt te overwegen, het Stabiliteitspact en het Schengenverdrag worden ook al met voeten getreden. Echter, hoe moet dat dan? Verklaren we de Islam een verboden religie? Enig idee wat dat voor “opstootjes” gaat geven? Laten we de treinen weer rijden naar het Oosten? Nou, daar krijg je vast wel de handen voor op elkaar. Zetten we mensen het land uit? En waar naartoe dan? Marokko en andere landen nemen ze echt niet terug. En dacht u dat de Moslims dit gelaten zouden ondergaan? Met welk recht ontneem je zelfs de “goeden” het recht op het opgebouwde leven? En de nasleep: “links” ziet de bui natuurlijk al hangen en zal een bijltjesdag vrezen. Dan is niet alleen de carrière voorbij, maar ook pensioen, macht, baantjescircuit, alles is weg. Dat laat men niet gebeuren, al moet er (militaire) hulp van “weldenkende” andere Europese landen aan te pas komen om het “fascisme” te bestrijden, wellicht in de vorm van een soort “Europese Brigade”.
Het is wrang om te zien dat die Mensenrechten, die zijn opgetuigd na het proces van Neurenberg, om met name de gruweldaden jegens de Joden voor altijd te voorkomen, zelfs niet meer in staat zijn om juist die groep te beschermen. Dan weet je dat er iets goed mis is.
We zitten met een onoplosbaar probleem binnen de beperkingen die we onszelf hebben opgelegd. Nou is het wel zo dat als iets echt een probleem is - en dat heeft er alle schijn van – en het niet opgelost kan worden binnen de beperkingen, dat probleem een oplossing zoekt buiten die beperkingen. Dat gaat altijd gepaard met verlies van lichaamssappen: ongetwijfeld tranen, en zeer waarschijnlijk bloed. Salsipuedes.
De omgekeerde wereld. De ergernis van Petor over de Nederlandse toestand is voelbaar. Ook dat is wel eens een opluchting, dat je niet de enige bent die zich kapot ergert over hoe vele Nederlanders, de politiek en media gebeurtenissen waarbij joden en israël bij betrokken zijn met totaal andere ogen bekijken, dingen verdraaien, ontkennen, bagatelliseren. Het is nu zover bij de linkse politiek en opiniemakers dat het nu alleen gaat om moslimhaat. Jodenhaat is eigenlijk wel voorstelbaar, want ‘kijk wat er in Gaza gebeurt en de Nederlandse overheid doet nog steeds niets’. De langspeelplaat blijft weer eens hangen. Goede afsluiter met humor, goed medicijn tegen de treurigheid. Dank gentlemen!
dank voor deze podcast. Ja, het is een zware week, vooral na zo mooie overwinning van Trump, waar ik persoonlijk blij mee ben. Maar vrijdag ochtend wakker worden met het nieuws over wat er in Amsterdam gebeurde hakte er wel keihard in bij mij. Ik weet niet goed wat ik kan toevoegen bij dit gesprek. Ik ben blij dat jullie de tijd ervoor nemen, dank trouwens voor alle links van de video's.
En aan Bart, dank nogmaals voor het uitleggen dat er in Israël GEEN genocide plaats vind. Dit is momenteel een gewoon woord aan het worden, over de gehele wereld. Waar komt dit in hemelsnaam vandaan? Er zijn zoveel oorlogen gebeurd tijdens de laatste 20 jaar. Maar waarom lees ik nu steeds dat er een genocide plaats vind? Goede dierbare vrienden gebruiken ook deze vreselijke term. Ik ga niet in debat met hun, aangezien ik het ze niet kwalijk nemen. De meeste informatie die hun vinden komt vanuit ''TIKTOK'', dus ja, is dat een betrouwbare bron, in mijn mening niet.
Maar nogmaals, dank voor de podcast, ik wens jullie beide een prettige week verder,
Ik voel het precies zoals Bart het heeft omschreven. 7 oktober 2023 was een keerpunt voor mij. Vooral toen ik merkte dat 1 dag erna de Joden van slachtoffers in daders werden veranderd. WFT! En al die politici, journalisten, influencers en noem maar op in wie ik veel fiducie had, vielen stuk voor stuk door de mand wat mij betreft. Ik heb dan ook onmiddellijk mijn lidmaatschappen, financiële steun aan die clubs opgezegd. Van de week hoorde ik Robert Jensen weer zeggen dat we van Donald Trump niks te verwachten hadden. Dat hij niet the saviour was. Wat Europa betreft niet nee. Maar er gaat wat het Midden-Oosten betreft wel degelijk wat veranderen. En dat zal in het voordeel uitpakken van Israel. Dat maakt mij blij. Als Kamala Harris gekozen was, de puppet van Obama, dan zou het er somber uit hebben gezien voor Israel. De kaarten zijn nu anders geschud. Robert Jensen was ook niet gelukkig met het nieuwe equipe dat Trump gekozen heeft. Want die zijn allemaal pro-Israel. Prima vind ik dat. Joh, ik heb helemaal niks meer te zoeken bij Robert Jensen. Hij moet niks van Israel hebben. Dat is duidelijk intussen. En zo zijn er nog veel meer.
Mooie, droefstemmende analyse, heren! Conclusie, wie zei het ook alweer: ,,Je ziet het pas als je 't doorhebt''. Teeuwen - ondanks alles - de luchtige noot.
Alles is niet alleen al gezegd, er is, binnen de beperkingen die we onszelf hebben opgelegd, ook geen oplossing meer mogelijk. We zitten vast in het keurslijf van Europese en Internationale verdragen die met de beste bedoelingen en om duidelijke redenen zijn opgetuigd, maar uiteindelijk, als gespiegelde Mefisto’s, het goede probeerden te bewerkstelligen maar het kwade bereikten.
Nederland zag er, net na de Tweede Wereldoorlog, heel anders uit dan nu. Ging het toentertijd, in Nederland, tussen Den Uyl en Wiegel, om de vraag of er 2.5 of 3.5% prijscompensatie of een Vermogensaanwasdeling moest komen, dan wel hoe een Ondernemingsraad moest worden ingericht, de problemen van nu zijn van een andere, existensiele aard: gaan we allemaal wel of niet dood als we op benzine blijven rijden, is het begrip “man/vrouw” een social construct of is de invloed van de Islam niet een levens- of bestuursbedreigende factor?
We hebben op die laatste vraag behoorlijk wat handvatten om daar bevestigend op te antwoorden: begin 2000 oordeelde het ECHR in de beroemde zaak “Refah Partisi/Turkse Staat” dat “sharia incompatible” was met democratie. Blijft de vraag: is sharia onlosmakelijk verbonden met Islam? “Nee”, riep men direct, “kijk maar naar Turkije en Indonesië". Ondertussen werd in het eerste land onder Erdogan (oud-lid van Refah) de sharia zelfs tot in het rentebeleid doorgevoerd en is de sharia ook alweer van toepassing in Atjeh. Voor de duidelijkheid: allebei Islamitische landen.
In 1492, toen na 700 jaar Islamitische overheersing uiteindelijk de Spaanse koningen Ferdinand & Isabella het laatste Saracenenbolwerk (Granada) veroverden, heeft men 70 jaar lang geprobeerd om de overgebleven moslimbevolking te integreren: ze werden over het land verspreid (maar kwamen steeds weer terug naar Andalusie (El-Andalus), men gaf hen Spaanse namen (maar bleven onderling de oude namen gebruiken), men verplichtte hun Spaanse kleding te dragen (maar hulden zich thuis weer in de moslimdracht). Tegelijkertijd waren bloedige opstanden niet van de lucht, met als hoogtepunt het bloedbad van de Alpujarras (1568), een slachting waar, als we de overlevering mogen geloven, de daden van ISIS kinderspel zouden zijn. Filips II had in dat jaar twee religieuze scheurmakers in zijn rijk: in het Noorden (Nederlanden) de Protestanten en in het zuiden de volgers van Mahomet. Alva ging noordwaarts, in Zuid-Spanje deed Filips het zelf. Na 70 jaar mislukte integratie en bloedverspilling dienden alle Moslims te vertrekken. Tot na de dood van Franco zou Spanje monoreligieus blijven.
Onze internationale verdragen, grondwetten en Europese verdragen belemmeren dat soort oplossingen, om maar te zwijgen van de (niet onterechte) morele weerstand op nationaal niveau. Elke poging om maar iets structureels te doen aan dit probleem zal zinloos blijven zolang die wetten gehandhaafd blijven. Als wetten worden geformuleerd meent men altijd dat zo’n wet helderziend is. Maar vaak blijkt dat een wet, in het beste geval, bijziend was, en in het slechtste geval stekeblind. Dat hoeft geen probleem te zijn, er is een wetgevende macht die wetten kan intrekken en veranderen. Maar verdragen hebben de democratische onhebbelijkheid niet door een land gewijzigd te kunnen worden, daarvoor moeten alle verdragslanden weer rond de tafel. Dat gaat niet snel gebeuren.Dan resten er nog twee opties: een land zegt het verdrag op of men leeft het verdrag niet helemaal na. De eerste mogelijkheid betekent uit de EU, aangezien de Mensenrechten daarin als verdrag (Verdrag van Lissabon) zijn opgenomen. De tweede mogelijkheid valt te overwegen, het Stabiliteitspact en het Schengenverdrag worden ook al met voeten getreden. Echter, hoe moet dat dan? Verklaren we de Islam een verboden religie? Enig idee wat dat voor “opstootjes” gaat geven? Laten we de treinen weer rijden naar het Oosten? Nou, daar krijg je vast wel de handen voor op elkaar. Zetten we mensen het land uit? En waar naartoe dan? Marokko en andere landen nemen ze echt niet terug. En dacht u dat de Moslims dit gelaten zouden ondergaan? Met welk recht ontneem je zelfs de “goeden” het recht op het opgebouwde leven? En de nasleep: “links” ziet de bui natuurlijk al hangen en zal een bijltjesdag vrezen. Dan is niet alleen de carrière voorbij, maar ook pensioen, macht, baantjescircuit, alles is weg. Dat laat men niet gebeuren, al moet er (militaire) hulp van “weldenkende” andere Europese landen aan te pas komen om het “fascisme” te bestrijden, wellicht in de vorm van een soort “Europese Brigade”.
Het is wrang om te zien dat die Mensenrechten, die zijn opgetuigd na het proces van Neurenberg, om met name de gruweldaden jegens de Joden voor altijd te voorkomen, zelfs niet meer in staat zijn om juist die groep te beschermen. Dan weet je dat er iets goed mis is.
We zitten met een onoplosbaar probleem binnen de beperkingen die we onszelf hebben opgelegd. Nou is het wel zo dat als iets echt een probleem is - en dat heeft er alle schijn van – en het niet opgelost kan worden binnen de beperkingen, dat probleem een oplossing zoekt buiten die beperkingen. Dat gaat altijd gepaard met verlies van lichaamssappen: ongetwijfeld tranen, en zeer waarschijnlijk bloed. Salsipuedes.
a ha, ik kan hier wat langer reageren over maker niet, maker wel in beeld... morgen...
De omgekeerde wereld. De ergernis van Petor over de Nederlandse toestand is voelbaar. Ook dat is wel eens een opluchting, dat je niet de enige bent die zich kapot ergert over hoe vele Nederlanders, de politiek en media gebeurtenissen waarbij joden en israël bij betrokken zijn met totaal andere ogen bekijken, dingen verdraaien, ontkennen, bagatelliseren. Het is nu zover bij de linkse politiek en opiniemakers dat het nu alleen gaat om moslimhaat. Jodenhaat is eigenlijk wel voorstelbaar, want ‘kijk wat er in Gaza gebeurt en de Nederlandse overheid doet nog steeds niets’. De langspeelplaat blijft weer eens hangen. Goede afsluiter met humor, goed medicijn tegen de treurigheid. Dank gentlemen!
Beste Peter en Bart,
dank voor deze podcast. Ja, het is een zware week, vooral na zo mooie overwinning van Trump, waar ik persoonlijk blij mee ben. Maar vrijdag ochtend wakker worden met het nieuws over wat er in Amsterdam gebeurde hakte er wel keihard in bij mij. Ik weet niet goed wat ik kan toevoegen bij dit gesprek. Ik ben blij dat jullie de tijd ervoor nemen, dank trouwens voor alle links van de video's.
En aan Bart, dank nogmaals voor het uitleggen dat er in Israël GEEN genocide plaats vind. Dit is momenteel een gewoon woord aan het worden, over de gehele wereld. Waar komt dit in hemelsnaam vandaan? Er zijn zoveel oorlogen gebeurd tijdens de laatste 20 jaar. Maar waarom lees ik nu steeds dat er een genocide plaats vind? Goede dierbare vrienden gebruiken ook deze vreselijke term. Ik ga niet in debat met hun, aangezien ik het ze niet kwalijk nemen. De meeste informatie die hun vinden komt vanuit ''TIKTOK'', dus ja, is dat een betrouwbare bron, in mijn mening niet.
Maar nogmaals, dank voor de podcast, ik wens jullie beide een prettige week verder,
Groeten van Jacob
Ik voel het precies zoals Bart het heeft omschreven. 7 oktober 2023 was een keerpunt voor mij. Vooral toen ik merkte dat 1 dag erna de Joden van slachtoffers in daders werden veranderd. WFT! En al die politici, journalisten, influencers en noem maar op in wie ik veel fiducie had, vielen stuk voor stuk door de mand wat mij betreft. Ik heb dan ook onmiddellijk mijn lidmaatschappen, financiële steun aan die clubs opgezegd. Van de week hoorde ik Robert Jensen weer zeggen dat we van Donald Trump niks te verwachten hadden. Dat hij niet the saviour was. Wat Europa betreft niet nee. Maar er gaat wat het Midden-Oosten betreft wel degelijk wat veranderen. En dat zal in het voordeel uitpakken van Israel. Dat maakt mij blij. Als Kamala Harris gekozen was, de puppet van Obama, dan zou het er somber uit hebben gezien voor Israel. De kaarten zijn nu anders geschud. Robert Jensen was ook niet gelukkig met het nieuwe equipe dat Trump gekozen heeft. Want die zijn allemaal pro-Israel. Prima vind ik dat. Joh, ik heb helemaal niks meer te zoeken bij Robert Jensen. Hij moet niks van Israel hebben. Dat is duidelijk intussen. En zo zijn er nog veel meer.