Bericht uit Brussel: Plannen voor 2025

Auke Zijlstra meldt zich als boodschapper

Mag ik aan u voorstellen: Auke Zijlstra, Europarlementariër voor de PVV. Onder de noemer Bericht uit Brussel zal hij periodiek berichten vanuit het Europees Parlement in Brussel (en Straatsburg).

Velen vinden Brussel een vervelende, bemoeizuchtige en bijzonder saaie bureaucratie - en dat is het ook. Maar zo de Algemene Politieke Beschouwingen in Den Haag deze week één ding aantoonden, is het hoe sterk en somber de muisgrijze wolk van de Europese Unie over ons land hangt: zelfs de regie over ons eigen asiel- en migratiebeleid is geen soeverein terrein meer.

Het kan dus geen kwaad om een beetje bij te houden waarover Brussel allemaal wikt en beschikt, en dat is waar Auke Zijlstra vanuit zijn rol als Europees parlementslid over zal berichten.

De Friese drs in de economie is deze zomer opnieuw gekozen voor een Tour of Duty in Brussel. Hij was eerder al MEP van 2011 tot 2019 en schreef destijds ook met enige regelmaat over het wel en vooral wee in de grijze krochten van de technocratie, onder andere voor ThePostOnline (archief).

Voor overige wetenswaardigheden over zijn politieke loopbaan verwijs ik naar Wikipedia, zijn X-handle is @EconoomZijlstra en zijn EU-profiel is daarrr te vinden. En dan nu zonder verder oponthoud: het eerste Bericht uit Brussel voor Nijmans Nieuwsbriefje.

— Bart

Plannen voor 2025

Door Auke Zijlstra

Zo. De nieuwe termijn als Europarlementslid is voor mij weer begonnen. Ik ben eerder lid geweest maar was in 2019 niet herkozen. Na vijf jaar zie ik alles weer terug en is er weinig veranderd. De interne bureaucratie is meer gedigitaliseerd, parlementariërs spreken nu vanaf een centrale plek in de plenaire zaal en niet vanaf hun eigen zitplaats, er staan meer bloembakken van uniform ontwerp, en de gebouwen lijken minder verzorgd. Alsof het gebrek aan liefde van het publiek voor de EU zich eindelijk ook hier laat zien.

Maar daar kwam ik natuurlijk niet voor. Er ligt een agenda. Er zijn plannen. De Europese Commissie had in juni de plannen voor het komend jaar 2025 gepresenteerd en de Raad - zeg maar de nationale lidstaten - had daarop gereageerd met een zuinig ‘Hallo, zoveel gaan we niet verhogen!’ De kaasschaaf was over de voorgestelde begroting gehaald, een plichtmatige paar miljard eraf om te laten zien wie er over de begroting gaat. Dat is overigens de Raad, maar het Europees Parlement moet het ook goedkeuren. De PVV en daarmee de Patriots for Europe-fractie vond het schaafwerk allemaal wel erg magertjes. Met hulp en voorstellen van onze fractie heb ik een centimeter aan amendementen ingediend om de rekening wat lager te krijgen, en tegelijkertijd wat meer aandacht te geven aan grensbewaking. Een enkel goed doel, zoals steun aan imkerijen, heb ik op veler verzoek ook nog ingediend.

Het proces is eigenlijk altijd hetzelfde. De Europese Commissie heeft zonder uitzondering tomeloze ambities en kan niets met rust laten. Dat is kostbaar. De Raad reageert vervolgens met kleine kortingen op de financiële wensen. Dan komt het Europees Parlement dat, zoals de verantwoordelijke EP-rapporteur van de begroting in de eerste bijeenkomst deze week stelde, ‘de traditie en de plicht’ heeft om de begroting te verhogen en daarom mijn amendementen niet in overweging wilde nemen. Niet getreurd, er komen nog meerdere bijeenkomsten van de budgetcommissie en uiteindelijk stemmen we plenair. We gaan zien wat ik in mijn rol voor elkaar kan krijgen.

Laten we hopen dat resultaten behaald in het verleden inderdaad niet noodzakelijkerwijs de resultaten in de toekomst zijn.

Ondertussen kwam de Europese Rekenkamer de afgelopen weken met een aantal rapporten. Ten eerste het rapport “Groene transitie — Onduidelijke bijdrage uit de herstel- en veerkrachtfaciliteit” waarin werd vermeld hoe de controle op de EU-uitgaven faalt en lidstaten de voor ‘groene transitie’ bestemde gelden elders besteden. De Europese Commissie berekende dat 42,5 % (ofwel 275 miljard euro) uit het fonds op papier was gereserveerd voor klimaatactie. De rekenkamer concludeerde dat dit met minstens 34,5 miljard euro overschat kan zijn, en dus aan iets onduidelijks is uitgegeven, en dat als ‘groen’ bestempelde uitgaven dat helemaal niet waren.

Een ander rapport gaat over ‘EU-ontvangsten op basis van niet gerecycled plastic’. Geïntroduceerd door Frans Timmermans in 2018 als de EU Plastics Strategy werd het in 2021 een heffing op niet gerecycled plastic, de eerste echte EU-belasting. De rekenkamer stelt dat de gegevens over gerecycled plastic onbetrouwbaar blijken, niet overal was er een correcte definitie van ‘kunststof’ of ‘verpakking’, de berekeningen waren incorrect, en er wordt niet gecontroleerd of de rest daadwerkelijk gerecycled wordt. De Europese Commissie mist 1,1 miljard aan belastingen - dat is 20% van het totaal.

Mijn hoop dat decennia van waarschuwen door de Rekenkamer ergens tot ingrijpen zou leiden is helaas nooit bewaarheid geworden. Ik ga binnenkort maar eens naar Luxemburg om met de Europese Rekenkamer te praten. Toch wel benieuwd hoe ze het daar ervaren.

En dan hebben we deze week het langverwachte Draghi-rapport gekregen. Aangekondigd als een doorwrochte analyse van het gebrek aan concurrentiekracht van de EU. Dat is het ook wel. Dat de arbeidsproductiviteitsgroei en de innovatiekracht in de EU onvoldoende is, en ook nog de verkeerde kant opgaat, was allang helder. Wel goed dat weer eens op te schrijven. Draghi durft zelfs te constateren dat de overdaad aan Europese regelgeving een hindernis is om te innoveren. Hier ontmoeten de tomeloze ambities van de Europese Commissie de kille werkelijkheid van de markteconomie.

Draghi ziet de oplossing in nog veel meer geld voor de EU, ook nog als leningen. Als je weet dat het nu al een probleem is dat er rente betaald moet worden op net nieuwe leningen voor het coronafonds -dat was niet begroot namelijk want de rente was immers toch bijna nul- weet je dat een dergelijke constructie voor enorme problemen gaat zorgen. Ook is direct duidelijk waarom dit rapport over de verkiezingen heen getild moest worden. Extra geld is nooit een populaire mededeling, vooral als het een hoop is, en als je de rapporten van de Europese Rekenkamer leest is dat heel begrijpelijk.