Beetje langere introtekst deze want dan kunt u dit artikel meteen als debatverslag beschouwen, hoewel we het er in de nieuwe BouwNijverheid nog heerlijk over oneens zijn. En natuurlijk bespreken we de subsidie van UNRWA en hoe graag Buitenlandse Zaken ons belastinggeld overboekt aan een van terreurbanden verdachte ‘hulporganisatie’.
Een Woo-verzoek bij Buitenlandse Zaken over de (tijdelijke bevriezing van de) UNRWA-subsidies, ingediend door deze website, geeft een cynisch beeld van het ambtelijke handelen. Ambtenaren maken zich niet druk over terreur tegen Israël of het lot van de gijzelaars, maar zoeken naar wegen om de geldstroom richting de Palestijnse hulporganisatie zo snel mogelijk weer open te kunnen draaien.
Uiteraard bespreken we dit Woo-verzoek, de rol van UNRWA en de verdenkingen tegen deze organisatie uitgebreid in de podcast. Het artikel met alle geopenbaarde documenten die het ambtelijke denken laten zien, is hier te lezen:
Vannacht zagen we Donald Trump niet winnen en Kamala Harris niet verliezen.
Het eerste en vooralsnog enige debat tussen de twee Amerikaanse presidentskandidaten was relatief inhoudelijk, als je verwachtingen daarover tenminste laag waren. Het ontspoorde nauwelijks, als je de bewering over illegale migranten die Amerikaanse huisdieren zouden opeten even negeert.
Dat was meteen het meest meme-waardige moment, want de rest bleef relatief oppervlakkig in het democratische treffen tussen twee onder een persoonscultus vermomde partijen.
Trump viel Harris aan op haar gebrek aan beleid en betichtte haar ervan dat ze op belangrijke dossiers gedraaid is in korte tijd, waaronder schaliegaswinning en haar positie over Israël. Ze ‘haat’ dat land, volgens Trump. Hij ging zelfs zo ver om te beweren dat Israël over twee jaar niet meer bestaat als hij niet tot president gekozen wordt.
Kamala Harris stond als een soort Patty Brard aan de Shownieuws-desk in het debat, met een geforceerde lach en geacteerde onverschilligheid terwijl ze werd aangevallen door Trump. Zo’n camera-hoofd dat de ergernis niet kan verbergen en daarom dubbel ongeloofwaardig is: ze acteert een uitdrukking en ze verbergt de echte emotie.
Een groot deel van Harris’ spreektijd bestond uit aanvallen op Trump, waarbij ze oude leugens niet schuwde. Ze begon over J6, waarbij ze woorden van Trump verdraaide om hem een nooit geuite oproep in de schoenen te schuiven om het Capitool te bestormen. Ze ging zelfs nog verder terug, naar Charlottesville in 2017 en het ‘fine people on both sides’ citaat van Trump. Debunks, onder meer bij Politifact en Snopes, zijn ruim gedocumenteerd: Trump heeft echt nooit letterlijk nazi’s staan prijzen.
Trump reageerde derhalve geërgerd en vroeg zich af waarom de Capitoolbestormers wel zijn vervolgd, maar de rellende BLM-brandstichters in Minnesota en Wisconsin in 2020 niet (die van de befaamde ‘mostly peaceful protests’), of de Antifa-facties die in Seattle een deel van de stad maandenlang bezet hielden en tot ‘autonome zone’ verklaarden.
Vooral ging Trump, zoals herhaaldelijk in dit debat, tekeer over de open grenzen en de miljoenen mensen die illegaal de Verenigde Staten binnen zijn gekomen. Volgens Trump zijn daaronder criminelen, bendeleden en geestelijk gestoorden. Ze nemen dorpen over en pikken gebouwen in, en soms eten ze dus kennelijk huisdieren op.
Harris voerde op haar beurt de boventoon in het abortusdebat. Haar betoog over de zelfbeschikking van vrouwen en haar afschuw over mannen die zeggenschap over de vrouw willen claimen, was oprecht en diepgevoeld. Maar in het algemeen leek de min of meer per ongeluk tot kandidaat gebombardeerde vice-president alle tijd die ze niet aan interviews met de media heeft besteed, goed te hebben gebruikt om zich op dit debat voor te laten bereiden.
Ze lepelde bijzonder veel ingestudeerde fragmenten op, die soms zo oppervlakkig waren dat ze de ergernis van een slecht marketingverhaal wekten. Ze zal er heus voor alle Amerikanen zijn en het land moet vóóruit want (catchphrase )’we are not going back’, maar concrete beleidsvoorstellen kwamen niet uit haar mond.
De Amerikaans kiezer kreeg vooral bevestiging van de bekende opties: een getergde oude ondernemer die zegt Amerika te willen verbeteren door specifieke problemen en bedreigingen voor het voetlicht te trekken en aan te pakken, of een stadse vrouw die een progressieve koers wil blijven volgen met een opgewekt en vastberaden gemoed, zonder langs stil te willen staan bij het chagrijn waarmee de huidige realiteit gepaard gaat.
Herken welk type mens je zelf bent, en je weet op wie je zou stemmen.
Luisteropties: op desktop te vinden in de rechter sidebar —>
Op mobiel onder de ‘more options’ knop onder de videoplayer.
Abonneren op de feed in Spotify, Apple Podcasts, YouTube Podcasts, YouTube Music zorgt dat nieuwe afleveringen automatisch worden toegevoegd. Notificaties aanzetten laat je weten dat ze beschikbaar zijn. Ook nog mogelijk: Pocket Casts, Overcast of een aloude RSS-feed.
En doneren aan deze podcast kan via deze link <3
Een cynisch inkijkje in de UNRWA-subsidies en Trump versus Harris - BouwNijverheid S01E06