Bonus reis-anekdote: Hotel Beets, of het neurotische Hollandse Hoteldenken

Een nabrander vanuit de nare Nederlanden

Omdat we een dag eerder in Nederland zijn aangekomen dan verwacht en we na het Franse Debacle enorm behoefte hadden aan rust, stilte en roomservice, boekten we een gloednieuwe Van der Valk in het midden des lands. Daar kregen we een staaltje Nederland zoals we het kennen van het land dat we achter ons gelaten hebben. Bij dezen, verpakt als anekdote, voor betalende abonnees only. Krijgen die ook eens wat extra waar voor hun goeie geldje, want goeie godje, wat is geld duur geworden in Nederland.

Enfin. Dus wij besluiten onmiddellijk na vertrek uit het laatste ja-we-hebben-wel-een-restaurant-maar-nee-je-kunt-hier-niet-eten-chateau in Normandië: door naar NL vandaag en dan een systeemhotel met niet alleen een restaurant, maar roomservice. We boeken vanuit de auto een nagelnieuwe Toekan bij Gorinchem, waar we na een heleboel ellende met regen, verkeer, regen, Noord-Frankrijk, regen, file Ring Brussel, regen, file Ring Antwerpen, natte sneeuw, file bij de grens, sneeuw, file bij Breda uiteindelijk zo tegen zessen aankomen.

Onderweg bleek al dat “pets allowed” iets heel anders is dan “pets welcome”, want de kamer die we gekozen hadden was voor honden verboden. We werden derhalve gedowngrade, lazen we in een mailtje waarin ons op licht verwijtende toon werd toegevoegd dat we telefonisch onbereikbaar waren voor deze mededeling. (Ik was inderdaad tijdens het rijden door een “No Caller ID” gebeld en die neem ik nooit op. Toon gewoon je nummer als je niks te verbergen hebt?) Enfin.

Buitenlandse doorrijders

Traag aanschuivend richting afslag hotel, stappen we nog snel even uit de file voor een plas- en brandstofstop. Ik hang het vulpistool in de opening, maar er wordt geen olie overgepompt naar mijn tank. Naar binnen en vragen of nummer tien stuk is leidt tot een verontschuldiging: “Sorry, u heeft een Frans kenteken”, leest het meisje de Portugese platen verkeerd, “En we hebben veel last van buitenlandse doorrijders momenteel.” Teken des tijds, brom ik, en pre-pay mijn shotje fossiele verslaving.

Niet de Esso-pomp uit het verhaal

Voordat we het hotel betreden wil ik benadrukken dat alles keurig op orde was, het Van der Valk-personeel vriendelijk, en de bedoelingen van alle betrokkenen goed - ware het niet dat ze door hun eigen bedrijfsdictaten, de rare arbeidsmarkt en een veel te Nederlands geworden natuurlijke argwaan werden geplaagd in hun profilering van die behulpzaamheid en goede bedoelingen.