Ik heb een oude poes en moet er niet aan denken dat ze ziek wordt. want ik heb niet zoveel geld om aan de dierenarts te spenderen en zal inslapen toch de enige optie zijn.
Terwijl ik zo'n artikel zou kunnen schrijven heb ik het nog steeds niet gedaan. Het is alweer anderhalf geleden dat Menno, onze Samoyed overleed op de leeftijd van bijna 13 jaar. Ik mis hem nog elke dag. Ons leven was een groot feest en hebben veel, heel veel samen meegemaakt. Hier is een artikel over wat we onder andere hebben meegemaakt.
We hebben nog steeds geen andere Samoyed, terwijl ik er wel aan toe begint te raken. Vandaag was ik weer (samen met mijn vrouw) bij een van de plekken die we samen ontdekt hebben. Ik kan niet anders dan aan hem denken. Hij leefde en voelde altijd mee, gaf aan wat ie leuk en niet leuk vond. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij ligt begraven in de achtertuin langs het pad naar het strand. Ik stop altijd, raakt het kruis aan boven zijn graf en vertel dat hij nooit vergeten wordt.
Snel wat overgemaakt, ik heb ook een soort Smuk in huis, een kleine zwarte meeëter ( schiuawawa tekkel etc etc. Heb het op x al eens gezegd, machtige kop heeft ze, en verder. Een hond kiest haar baas en niet andersom.
Mooi. Bij ons stierf eind vorig jaar onze Senta, een kruising van een Golden en een Tibetaanse Mastiff, een volkomen eigenzinnige, niet te trainen, grote, gouden hond. Ze was 17 jaar bij ons en ze heeft ons veel geleerd en wij hielden van haar.
Wauw! Wat een beest moet dat zijn geweest. Kan je ergens een foto delen? Ik ben namelijk dol op Tibetaanse Mastiffs en vind het moeilijk voor te stellen dat dat met een Golden, nu ja, je weet wel.
Met zo'n titel, een steen valt diep in mijn maag, durf eigenlijk het verhaal niet te openen. Kak Bart, proberen te schrijven naar het 'zonder' toe, het verdrietige, moeilijk te verdragen verlies sijpelt er toch doorheen.
Waarom raakt mij dat toch zo, die beelden en verhalen van een intense relatie tussen hond-mens? Ik denk dat het de diepe loyaliteit is van de hond naar de mens is.
Op x, het filmpje van Putin die een pup cadeau krijgt van Turkmenistan en waarop Putin lijkt in te grijpen op de manier waarop de Turkmeense vertegenwoordiger de pup handelt, de hond liefdevol (alhoewel ik die toevoeging zelf geef) uit die lelijke nekgreep haalt, m zelfs een kusje op die heerlijke geurende puppenkop (ieder hondenmens kent dat luchtje) geeft en m vervolgens los laat rondhobbelen. Hij moet wel van honden houden, dan kan het geen 100% lelijk mens zijn.
Of dichterbij; eigenlijk niet netjes om over een ander te schrijven, Bert Brussen. Het bijtende sarcasme en het venijn waarmee hij iemand kan fileren, verbaal (ranting áááánd reason) en schriftelijk, hij heeft wel een hond en dat wint m toch voor me (ook al ben ik meer dan eens door m afgedroogd, ik kan het van hem hebben).
Over Don Arturito hoef ik het niet eens te hebben, zijn liefde voor zijn honden steekt hij niet onder stoelen of banken.
En zelfs Hugo de Jonge, van hem circuleert een truttig filmpje over hoe hij interacteert met zijn hond, het werkt toch. Voor mij althans. Hij kan niet 100% klootzak zijn (99% dan in elk geval)
De IDF filmt een jong herdersvrouwtje, dat angstig en vertwijfeld, kruipend op zoek gaat, toch naar menselijk contact, ondanks de hel waardoor ze al is doorgegaan bij mensen. Hartverscheurend filmpje. En natuurlijk een happy-end, de hond schijnt te zijn meegenomen en groeit nu blijkbaar goed op bij iemand met andere honden en kinderen. Ik twijfel echter al bij de echtheid van het tweede filmpje, zie je, mijn vertrouwen in de oprechtheid van mensen neemt ook af.
Het is de loyaliteit die honden geven. En op loyaliteit draait de wereld. Toch zeker de helft. Althans, ik kies ervoor om dat te denken en te voelen.
Smugly Smuk. Want ze hééft die grijns. Die wetende grijns die honden kunnen hebben, ongeacht hun ras. Het is de loyaliteit van honden.
Prachtig Bart, mijn vrouw en ik kennen het bonzende zorgelijke gevoel, de zeurende pijn die we ervaarden als we naar onze hond keken. 17 mei heeft onze Kaya, mijn vrouw's hulphond ons verlaten, del leegte is groot. Als honden- en kattenvriend wisten we dat we naar alle waarschijnlijkheid onze 4voeter zouden overleven maar die rationalisatie hielp niet. Sterkte jullie met jullie lieve Smuk
Voetbal (,,de belangrijkste bijzaak des levens'') heb ik altijd gelul gevonden (ook al rust Gods zegen erop, Arthur), laffe kauwgom voor de geest. De PP over dat onderwerp dus diagonaal. Maar Smuk maakt alles goed.
Onze Broque is nu 9. Ze heeft nog wel wat jaartjes hoop ik.
We wilden op vliegvakantie, maar door gebrek aan opvang, toch het Brokkenkind maar weer mee naar de Eifel en Franse Ardennen. En wat was het weer gezellig! Favoriete hobbies van hond en baasies: door de bossen lopen en uit eten. Gezellig met de mensen en de Franse keuken is gelukkig ook aan haar besteed 😄
Ik heb een oude poes en moet er niet aan denken dat ze ziek wordt. want ik heb niet zoveel geld om aan de dierenarts te spenderen en zal inslapen toch de enige optie zijn.
Rot vooruitzicht.
Terwijl ik zo'n artikel zou kunnen schrijven heb ik het nog steeds niet gedaan. Het is alweer anderhalf geleden dat Menno, onze Samoyed overleed op de leeftijd van bijna 13 jaar. Ik mis hem nog elke dag. Ons leven was een groot feest en hebben veel, heel veel samen meegemaakt. Hier is een artikel over wat we onder andere hebben meegemaakt.
https://blog.dogsbite.org/2021/01/vicious-pit-bull-attack-christmas-day-at-seahurst-park-burien.html
We hebben nog steeds geen andere Samoyed, terwijl ik er wel aan toe begint te raken. Vandaag was ik weer (samen met mijn vrouw) bij een van de plekken die we samen ontdekt hebben. Ik kan niet anders dan aan hem denken. Hij leefde en voelde altijd mee, gaf aan wat ie leuk en niet leuk vond. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij ligt begraven in de achtertuin langs het pad naar het strand. Ik stop altijd, raakt het kruis aan boven zijn graf en vertel dat hij nooit vergeten wordt.
Snel wat overgemaakt, ik heb ook een soort Smuk in huis, een kleine zwarte meeëter ( schiuawawa tekkel etc etc. Heb het op x al eens gezegd, machtige kop heeft ze, en verder. Een hond kiest haar baas en niet andersom.
Ja.
Mooi.
Mooi. Bij ons stierf eind vorig jaar onze Senta, een kruising van een Golden en een Tibetaanse Mastiff, een volkomen eigenzinnige, niet te trainen, grote, gouden hond. Ze was 17 jaar bij ons en ze heeft ons veel geleerd en wij hielden van haar.
Wauw! Wat een beest moet dat zijn geweest. Kan je ergens een foto delen? Ik ben namelijk dol op Tibetaanse Mastiffs en vind het moeilijk voor te stellen dat dat met een Golden, nu ja, je weet wel.
❤️
Oef. Mooi, Bart.
Met zo'n titel, een steen valt diep in mijn maag, durf eigenlijk het verhaal niet te openen. Kak Bart, proberen te schrijven naar het 'zonder' toe, het verdrietige, moeilijk te verdragen verlies sijpelt er toch doorheen.
Waarom raakt mij dat toch zo, die beelden en verhalen van een intense relatie tussen hond-mens? Ik denk dat het de diepe loyaliteit is van de hond naar de mens is.
Op x, het filmpje van Putin die een pup cadeau krijgt van Turkmenistan en waarop Putin lijkt in te grijpen op de manier waarop de Turkmeense vertegenwoordiger de pup handelt, de hond liefdevol (alhoewel ik die toevoeging zelf geef) uit die lelijke nekgreep haalt, m zelfs een kusje op die heerlijke geurende puppenkop (ieder hondenmens kent dat luchtje) geeft en m vervolgens los laat rondhobbelen. Hij moet wel van honden houden, dan kan het geen 100% lelijk mens zijn.
Of dichterbij; eigenlijk niet netjes om over een ander te schrijven, Bert Brussen. Het bijtende sarcasme en het venijn waarmee hij iemand kan fileren, verbaal (ranting áááánd reason) en schriftelijk, hij heeft wel een hond en dat wint m toch voor me (ook al ben ik meer dan eens door m afgedroogd, ik kan het van hem hebben).
Over Don Arturito hoef ik het niet eens te hebben, zijn liefde voor zijn honden steekt hij niet onder stoelen of banken.
En zelfs Hugo de Jonge, van hem circuleert een truttig filmpje over hoe hij interacteert met zijn hond, het werkt toch. Voor mij althans. Hij kan niet 100% klootzak zijn (99% dan in elk geval)
De IDF filmt een jong herdersvrouwtje, dat angstig en vertwijfeld, kruipend op zoek gaat, toch naar menselijk contact, ondanks de hel waardoor ze al is doorgegaan bij mensen. Hartverscheurend filmpje. En natuurlijk een happy-end, de hond schijnt te zijn meegenomen en groeit nu blijkbaar goed op bij iemand met andere honden en kinderen. Ik twijfel echter al bij de echtheid van het tweede filmpje, zie je, mijn vertrouwen in de oprechtheid van mensen neemt ook af.
Het is de loyaliteit die honden geven. En op loyaliteit draait de wereld. Toch zeker de helft. Althans, ik kies ervoor om dat te denken en te voelen.
Smugly Smuk. Want ze hééft die grijns. Die wetende grijns die honden kunnen hebben, ongeacht hun ras. Het is de loyaliteit van honden.
Prachtig Bart, mijn vrouw en ik kennen het bonzende zorgelijke gevoel, de zeurende pijn die we ervaarden als we naar onze hond keken. 17 mei heeft onze Kaya, mijn vrouw's hulphond ons verlaten, del leegte is groot. Als honden- en kattenvriend wisten we dat we naar alle waarschijnlijkheid onze 4voeter zouden overleven maar die rationalisatie hielp niet. Sterkte jullie met jullie lieve Smuk
Mooi en zo herkenbaar geschreven. Sterkte jullie allemaal !
Sterkte Bart 🐶🥰
Wat een ontroerend liefdevol stukje over Smuk. Ik moest ervan huilen.
Erg herkenbaar, wij hebben onze hond pas laten inslapen nadat de medicijnen
zijn ziekte niet meer konden afremmen. We zijn er nog niet aangewend dat Rex er niet meer is.
Daarnaast is het leven een stuk saaier zonder hond.
Er komt wel weer een nieuwe pup maar nu nog even niet.
Voetbal (,,de belangrijkste bijzaak des levens'') heb ik altijd gelul gevonden (ook al rust Gods zegen erop, Arthur), laffe kauwgom voor de geest. De PP over dat onderwerp dus diagonaal. Maar Smuk maakt alles goed.
Xx
Och Smukkie, wat een mooiert is het toch.
Ze al missen terwijl ze er nog zijn, herkenbaar.
Onze Broque is nu 9. Ze heeft nog wel wat jaartjes hoop ik.
We wilden op vliegvakantie, maar door gebrek aan opvang, toch het Brokkenkind maar weer mee naar de Eifel en Franse Ardennen. En wat was het weer gezellig! Favoriete hobbies van hond en baasies: door de bossen lopen en uit eten. Gezellig met de mensen en de Franse keuken is gelukkig ook aan haar besteed 😄
❤️ the doggo’s
High five voor Smuk!