Met een belangrijke anekdote en een al jaren heersende equivalent van: "anders spelen we Wilders in de kaart":
"Ook vertelde Holman: ‘Al een uur nadat Theo was overleden probeerde men hem bij links onder te brengen. Ik had iemand aan de telefoon die toen zei: “Je wil toch niet dat rechts hiermee wegloopt?”’
weet nog precies waar ik was, fietste op de Linnaeusstraat richting centrum, kort daarvoor was Theo vlak voor de avondwinkel afgemaakt. Niets vermoedend zag ik de politieauto's met zwaailichten in tegenovergestelde richting racen/ de zoveelste 'afrekening in het criminele milieu' dacht ik toen / wat een aderlating
Rob krabt hier weer schijnbaar moeiteloos het vernis van schijnheiligheid af, dat zich over de argumentatie van het zich moreel superieur achtende linksige journaille uitspreidt.
Hoewel een groot fan van Theo, wist ik na een paar uitspraken van makert De Jonghe, dat ik die docu nooit zou bekijken.
Ik wist misschien genoeg, maar Rob kon mijn afkeer met haast Bomansiaanse scherpte tot in detail voor me verwoorden; “…….met name Groenteman, probeerde zijn herinnering binnen de marges van de eigen moraal te koesteren…..”
Met enige vertraging, maar daarom niet minder welgemeend: Bart stelt de enige juiste vraag, die er bij het memoreren van (de dood van) Theo van Gogh te stellen valt. ,,What next''? Een gapend gat!
2004 een beladen jaar. 13 januari 2004 werd Hans van Wieren, conrector van het
Terra College in Den Haag doodgeschoten door een Turkse leerling. Murat was kwaad op de conrector omdat die van plan was hem te schorsen vanwege misdragingen. Van Wieren was een collega van mijn (overleden) man.
En in november van dat jaar werd Theo van Gogh dus doodgestoken door een Marokkaan.
Theo van Gogh en Hans van Wieren werden door islamitisch schorem vermoord.
Lopend naar werk bleek ik ineens in een film te zijn beland. Ik hoorde later pas dat Mootje B rond dat moment op de Mauritskade gearresteerd werd. Vanuit werk, ben ik meteen doorgelopen naar de Linnaeustraat en daar lag hij dan. Momenten die voor altijd in je geheugen gegrifd zijn omdat het zoveel impact had. In mijn buurt, in Amsterdam, in Nederland, waar politieke moorden tot dan toe iets van het eeuwen geleden was. Alleen maar vanwege het geloof. Vanaf dat moment ben ik nog veel kritischer op de islam geworden. Pim, Theo en 9-11..
❤️/💔
Bravo! Eens kijken of Theo de vijfentwintig haalt.
Prachtig Bart!
Met een belangrijke anekdote en een al jaren heersende equivalent van: "anders spelen we Wilders in de kaart":
"Ook vertelde Holman: ‘Al een uur nadat Theo was overleden probeerde men hem bij links onder te brengen. Ik had iemand aan de telefoon die toen zei: “Je wil toch niet dat rechts hiermee wegloopt?”’
weet nog precies waar ik was, fietste op de Linnaeusstraat richting centrum, kort daarvoor was Theo vlak voor de avondwinkel afgemaakt. Niets vermoedend zag ik de politieauto's met zwaailichten in tegenovergestelde richting racen/ de zoveelste 'afrekening in het criminele milieu' dacht ik toen / wat een aderlating
sorry, dit lijkt een beetje 'how can i make this about me' maar het een sterke herinnering die op kwam borrelen
Nou als je zo dichtbij was, kwam het ook wel letterlijk heel dichtbij. Ik lag als luie student vanuit m’n bed in Utrecht AT5 te kijken…
Duidelijk een Waar-was-je-toen-... moment / jij wist waarschijnlijk daardoor eerder wat er gebeurd was dan ik
Mooi Bart! We kunnen wel een goede nar gebruiken in de Tweede Kamer.
Goed stuk weer Bart!
Rob krabt hier weer schijnbaar moeiteloos het vernis van schijnheiligheid af, dat zich over de argumentatie van het zich moreel superieur achtende linksige journaille uitspreidt.
Hoewel een groot fan van Theo, wist ik na een paar uitspraken van makert De Jonghe, dat ik die docu nooit zou bekijken.
Ik wist misschien genoeg, maar Rob kon mijn afkeer met haast Bomansiaanse scherpte tot in detail voor me verwoorden; “…….met name Groenteman, probeerde zijn herinnering binnen de marges van de eigen moraal te koesteren…..”
Ik ben - weer - diep onder de indruk!
Met enige vertraging, maar daarom niet minder welgemeend: Bart stelt de enige juiste vraag, die er bij het memoreren van (de dood van) Theo van Gogh te stellen valt. ,,What next''? Een gapend gat!
Mooi en raak stuk!
Mooi geschreven Bart.
2004 een beladen jaar. 13 januari 2004 werd Hans van Wieren, conrector van het
Terra College in Den Haag doodgeschoten door een Turkse leerling. Murat was kwaad op de conrector omdat die van plan was hem te schorsen vanwege misdragingen. Van Wieren was een collega van mijn (overleden) man.
En in november van dat jaar werd Theo van Gogh dus doodgestoken door een Marokkaan.
Theo van Gogh en Hans van Wieren werden door islamitisch schorem vermoord.
Lopend naar werk bleek ik ineens in een film te zijn beland. Ik hoorde later pas dat Mootje B rond dat moment op de Mauritskade gearresteerd werd. Vanuit werk, ben ik meteen doorgelopen naar de Linnaeustraat en daar lag hij dan. Momenten die voor altijd in je geheugen gegrifd zijn omdat het zoveel impact had. In mijn buurt, in Amsterdam, in Nederland, waar politieke moorden tot dan toe iets van het eeuwen geleden was. Alleen maar vanwege het geloof. Vanaf dat moment ben ik nog veel kritischer op de islam geworden. Pim, Theo en 9-11..