In het Haagse is het alom bekend dat Arib een zeer onaangename persoonlijkheid is/was die graag deed aan sneue machtsspelletjes zoals stoelen uit vergaderzalen verwijderen zodat degenen die iets later kwamen op hun nummer konden worden gezet. Daar maak je geen vrienden mee. Die Simone Roos zit nu in de top van de Landelijke politie, dat maakt een verhoor en haar antwoorden extra pregnant.
Ik wil best geloven dat Arib in zekere zin haar eigen kuil groef, ik geloof alleen niet dat het aan ambtenaren is om haar op zo'n manier te ondergraven en bovendien zijn er nu al jarenlang suggesties en verdenkingen tegen haar die op geen enkele manier in de publieke ruimte bespreekbaar zijn. We weten domweg niet wat ze echt deed, en hoe erg dat wel of niet was. En ook blijft er de suggestie bestaan dat ze weg moest om andere redenen dan 'onaardig zijn'.
Er is een aantal opties als je een disfunctionerende leidinggevende hebt. Ofwel je gaat weg en dat deden er veel, wat de kwaliteit van de organisatie schaadde. Of je ondergaat het dan wel je gaat de strijd aan. Bij een normale werkgever kun je via de toezichthouder een klacht over een ceo kwijt. Maar wie is de toezichthouder op de voorzitter van de Kamer?
De ambtenaren zijn sowieso niet de baas. Al is er verbazingwekkend veel arbeiderszelfbestuur in de ambtenarij. Zie BZ in het UNWRA/gaza verhaal. Wat in de casus Arib resteert is het presidium dat kennelijk niet in staat was/of niet de wil had om elkaar te corrigeren.
Mijns inziens bevestigd jouw onderzoek wat al vrij breed gedragen wordt in de maatschappij, dat de ambtenaren een ongezonde grote invloed hebben op de instituties, zelfs zo groot dat het het de parlementaire democratie ondermijnt.
Compliment! Op het (eerste) oog een interessant zijpad maar bij nadere beschouwing een
scherpe blik op de Haagse slangenkuil.
In het Haagse is het alom bekend dat Arib een zeer onaangename persoonlijkheid is/was die graag deed aan sneue machtsspelletjes zoals stoelen uit vergaderzalen verwijderen zodat degenen die iets later kwamen op hun nummer konden worden gezet. Daar maak je geen vrienden mee. Die Simone Roos zit nu in de top van de Landelijke politie, dat maakt een verhoor en haar antwoorden extra pregnant.
Ik wil best geloven dat Arib in zekere zin haar eigen kuil groef, ik geloof alleen niet dat het aan ambtenaren is om haar op zo'n manier te ondergraven en bovendien zijn er nu al jarenlang suggesties en verdenkingen tegen haar die op geen enkele manier in de publieke ruimte bespreekbaar zijn. We weten domweg niet wat ze echt deed, en hoe erg dat wel of niet was. En ook blijft er de suggestie bestaan dat ze weg moest om andere redenen dan 'onaardig zijn'.
Er is een aantal opties als je een disfunctionerende leidinggevende hebt. Ofwel je gaat weg en dat deden er veel, wat de kwaliteit van de organisatie schaadde. Of je ondergaat het dan wel je gaat de strijd aan. Bij een normale werkgever kun je via de toezichthouder een klacht over een ceo kwijt. Maar wie is de toezichthouder op de voorzitter van de Kamer?
De vraag is hier ook wie - vanuit de democratische orde bezien - de baas is: de voorzitter of de ambtenaren
De ambtenaren zijn sowieso niet de baas. Al is er verbazingwekkend veel arbeiderszelfbestuur in de ambtenarij. Zie BZ in het UNWRA/gaza verhaal. Wat in de casus Arib resteert is het presidium dat kennelijk niet in staat was/of niet de wil had om elkaar te corrigeren.
Sterk onderzoekswerk, Bart. Op de vraag of wij hier met ambtelijk tuig te maken hebben, kan ik alleen maar bevestigend knikken.
Mijns inziens bevestigd jouw onderzoek wat al vrij breed gedragen wordt in de maatschappij, dat de ambtenaren een ongezonde grote invloed hebben op de instituties, zelfs zo groot dat het het de parlementaire democratie ondermijnt.